+ در جنگ‌ها و کشمکش‌های این یک هفته یک چیز بیشتر رو از همه چیز فهمیدم اینکه نگاه منِ آدمِ نوعیِ عادی به ماوقع اطراف ارتباط مستقیم و وابستگی شدیدی داره: ۱. به منبعی که خوراک خبریِ من رو تأمین می‌کنه و ۲. به منبعی که کامیونتیِ آدم‌های اطراف من بهش استناد می‌کنند. و ما آدمها اگر چه که هم‌فکر بوده باشیم زمانی در فاصله های دور از هم ناگزیر به سوگیری‌های جدا و متفاوتیم.
پ.ن: در بحث با فاطمه اولین بار بود بعد از نزدیک چهار سال دوری که تَرَک بر پیکر درک مشترکمون دیدم.
+ یک برهه‌ای از قرن نوزده نویسنده‌ها داستان‌های متعددی از سلطه ی ربات‌های انسان نما به انسان‌ها، نابودی بشر به دست روبات های خودساخته نوشتند، چند ده سال گذشت و به نظرم اون روبات قدرتمندی که بشر ساخت و از خودش بیشتر قدرت پیدا کرد، مدیا بود. مدیا که تیر رو مستقیم در مغز خالی می‌کنه. تیر خلاص.
+ این سبقت گیری آدمها در انتشار خبر نهایی و گرفتن کردیت اینکه اولین بار، آخرین حرف رو من زدم؛ هم لابد ی یک حس خوشاینده که برای من غیرقابل درکه.
+ به یک دانای کل نیازمندم خدا از این حجم اخبار.
درباره این سایت